ക്രിസ്തുരാജന്റെ തിരുനാൾ

ആരാധനാക്രമവത്സരത്തിന്റെ ആദ്യഞായറായ അടുത്ത ഞായറാഴ്ച്ച ആഗമനകാലം തുടങ്ങുകയാണ്. ആരാധനാക്രമവത്സരത്തിന്റെ അവസാനത്തെ ഞായറാഴ്ച്ചയായ ഇന്ന് നമ്മൾ ക്രിസ്തുരാജന്റെ തിരുനാൾ ഘോഷിക്കുന്നു. 1925 ഡിസംബർ 11- നാണ് പിയൂസ് പതിനൊന്നാം മാർപ്പാപ്പ ക്രിസ്തുരാജന്റെ തിരുനാൾ പ്രഖ്യാപിച്ചത്. എ .ഡി. 325- ലെ നിഖ്യ സൂനഹദോസിന്റെ 1600- ത്തെ വാർഷികം പ്രമാണിച്ചു 1925- ൽ വിശുദ്ധവർഷം ആചരിച്ച വേളയിലാണ് ഈ തിരുനാളിന്റെ പ്രഖ്യാപനം. 1914 മുതൽ 1918 വരെ നീണ്ടുനിന്ന ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിനുശേഷം യൂറോപ്പിൽ രാജവാഴ്ച അവസാനിച്ച സമയമയിരുന്നു അത്. ഭൗതിക രാജാക്കന്മാർ ഇനിയില്ല, യഥാർത്ഥ രാജാവായ ക്രിസ്തുവിന്റെ ഭരണമാണ് ഇനിയെന്ന സന്ദേശം നൽകുകയായിരുന്നു ലക്‌ഷ്യം. ആധിപത്യവും തേടുകയും പ്രയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന രാഷ്ട്രീയ രാജാക്കന്മാരെപ്പോലെ അല്ല താനെന്നും താൻ സമാധാനത്തിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും കാരുണ്യത്തിന്റെയും രാജാവാണെന്നും യേശു തന്റെ ജീവിതത്തിലൂടെയും സന്ദേശത്തിലൂടെയും പ്രവൃത്തികളിലൂടെയും പ്രകടമാക്കിയതിന്റെ സ്മരണ ആചരിക്കയാണ് ക്രിസ്തുരാജന്റെ തിരുനാളിലൂടെ.

സുവിശേഷത്തിൽ നാം കേട്ടതുപോലെ ക്രിസ്തു രാജാവാണെന്ന ഈ പ്രഖ്യാപനത്തിന്റെ ബൈബിളിലെ സന്ദർഭം യേശുവിന്റെ അറസ്റ്റും വിചാരണയുമാണ്. യഥാർത്ഥത്തിൽ യേശു രാജാവാണെന്നു പ്രഖ്യാപിക്കാനുള്ള നല്ല അവസരമല്ല ഇത്. എന്നാൽ ഈ ദുഃഖകരമായ അവസരത്തിലെ ക്രിസ്തുവിന്റെ പ്രഖ്യാപനത്തിലൂടെ ക്രിസ്തു

ദൈവാരാജ്യത്തിലെ രാജാവാണെന്നാണ് അവിടുന്ന് ഉദേശിച്ചത്.

എത്ര രക്തം ചൊരിഞ്ഞു, എത്ര അക്രമം ഉപയോഗിച്ചു എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ച് ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ അതിരുകൾ ചെറുതോ വലുതോ ആയിത്തീർന്നതായി ചരിത്രത്തിൽ നിന്ന് നമുക്കറിയാം. എന്നാൽ ദൈവരാജ്യം എല്ലാ അതിരുകൾക്കപ്പുറമുള്ള ഒരു രാജ്യമാണ്. ദൈവരാജ്യത്തിന് ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ അതിരുകളില്ല. സഭക്കും ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ അതിർത്തികളില്ല. ദൈവാരാജ്യത്തിനു സൈന്യവും ആയുധങ്ങളുമില്ല. അതിൽ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങൾക്കും സുഖം തോന്നുകയും എല്ലാ ജീവജാലങ്ങൾക്കും അവരുടെ അവകാശങ്ങൾ ലഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. രോഗികളെ സുഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെയും ഭവനരഹിതരെയും ദരിദ്രരെയും അഭയാർത്ഥികളെയും പരിചരിക്കുന്നതിലൂടെയും മറ്റുള്ളവർക്ക് നന്മ ചെയ്യുന്നതിലൂടെയും വ്യത്യസ്തമായി ഭരിക്കുന്ന ഹൃദയത്തിന്റെ രാജാവാണ് ക്രിസ്തു. ക്രിസ്തുവിന്റെ രാജ്യമാണ് ദൈവരാജ്യം. ക്രിസ്തുവിന്റെ മൂല്യങ്ങൾ ജീവിക്കുന്നിടമാണ് ദൈവരാജ്യം.

ഇന്നത്തെ സുവിശേഷത്തിൽ പീലാത്തോസ് യേശുവിനോട് മൂന്ന് ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്. ആദ്യത്തേത്: “നീ ജൂതന്മാരുടെ രാജാവാണോ?”

രണ്ടാമത്തേത്: “നീ എന്താണു ചെയ്തത്?”

മൂന്നാമത്തേത്: “താങ്കൾ ഒരു രാജാവാണോ?”

യേശു ആദ്യത്തെ ചോദ്യത്തോട് പ്രതികരിച്ചത്

ഒരു മറുചോദ്യത്തോടെയാണ്.

“നീ ഇതു സ്വയമേവ പറയുന്നതോ, അതോ മറ്റുള്ളവര്‍ എന്നെപ്പറ്റി നിന്നോടു പറഞ്ഞതോ?” എന്ന മറുചോദ്യം ഈശോ പീലാത്തോസിനോട് ചോദിച്ചു. പീലാത്തോസിന്റെ ചോദ്യത്തിന് വ്യക്തമായ ഉത്തരം നൽകാൻ യേശു ആഗ്രഹിച്ചില്ല എന്ന് ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നു.

ഉവ്വ് എന്നോ ഇല്ലെന്നോ പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത അത്തരം ചോദ്യങ്ങളെ ഒരുപക്ഷേ നമ്മളും അഭിമുഖീകരിക്കുന്നുണ്ടാകും. യേശുവിന്റെ അത്തരം പെരുമാറ്റത്തിന് മതിയായ കാരണങ്ങളുണ്ട്.

അതായത് യഹൂദർ പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു രാജാവായിരുന്നില്ല ഈശോ.

രാഷ്ട്രീയവും സാമൂഹികവുമായ അനീതിയിൽ നിന്ന് തങ്ങളെ മോചിപ്പിക്കുന്ന ഒരു രാജാവിനെക്കുറിച്ച് പല യഹൂദർക്കും പ്രതീക്ഷയുണ്ടായിരുന്നു. ആയുധം, ഭീകരത, അക്രമം എന്നിവയിലൂടെ തങ്ങളുടെ രാജ്യം സ്ഥാപിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ചില ഗ്രൂപ്പുകൾ ജൂതന്മാർക്കിടയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ മിശിഹാ അത്തരമൊരു രാജാവായിരിക്കുമെന്നും തങ്ങൾക്ക് അത്തരമൊരു സ്വാതന്ത്ര്യം രാജാവായ മിശിഹാ നൽകുമെന്ന് അവർ വിശ്വസിച്ചു. എന്നാൽ അത്തരം ഗ്രൂപ്പുകളെ പിന്തുണയ്ക്കാനും അവരോടൊപ്പം പ്രവർത്തിക്കാനും യേശു ആഗ്രഹിച്ചില്ല.

മാത്രമല്ല യഹൂദരുടെ മാത്രം നേതാവോ രാജാവോ ആയി യേശു സ്വയം കരുതിയിരുന്നില്ല. ഈശോയുടെ ദൗത്യവും ശുശ്രൂഷയും അത്തരമൊരു ന്യൂനപക്ഷ വിഭാഗത്തിന് മാത്രമായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്റെ രാജകീയ പ്രവർത്തനം ആ കൂട്ടരുടെ പ്രതീക്ഷകൾക്ക് അനുസൃതമായിരുന്നില്ല എന്നാണ് യേശു ഉദ്ദേശിച്ചത്.

എന്നാൽ നിങ്ങൾ ഒരു രാജാവാണോ എന്ന പീലാത്തോസിന്റെ മൂന്നാമത്തെ ചോദ്യത്തിന് അതെ എന്ന് പ്രത്യക്ഷത്തിൽ യേശു ഉത്തരം നൽകി. ഞാൻ ഒരു രാജാവാണ്. യേശു തന്റെ രാജത്വത്തിന്റെ സ്വഭാവം വിശദീകരിക്കുന്നതിലൂടെ

“നിങ്ങൾ എന്താണ് ചെയ്തത്” എന്ന ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരവും നൽകി.

യേശു സത്യത്തിന്റെ രാജാവാണ്.

സത്യത്തിനു സാക്ഷ്യം വഹിക്കാനാണ് യേശു വന്നത്.

താൻ (യേശു) ആരാണെന്ന് യേശു പലതവണ വിശദീകരിച്ചു: “ഞാൻ സത്യമാണ്, ഞാൻ ജീവനാണ്, ഞാനാണ് വെളിച്ചം, ഞാൻ വാതിൽ ആണ്, ഞാനാണ് വഴി, ഞാൻ യഥാർത്ഥ മുന്തിരിവള്ളിയാണ് തുടങ്ങിയവ ആയിരുന്നു അവ.

“നിങ്ങൾ എന്താണ് ചെയ്തത്?” എന്ന പീലാത്തോസിന്റെ രണ്ടാമത്തെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം ലഭിക്കാൻ യേശു തന്റെ ജീവിതത്തിൽ ചെയ്തതും പറഞ്ഞതും എല്ലാം നമുക്ക് ഉത്തരമായി പറയാം. യേശു സുവാർത്ത പ്രഘോഷിച്ചു; രോഗികളെ സുഖപ്പെടുത്തി; ദരിദ്രരെ സഹായിച്ചു; അല്ലെങ്കിൽ വിശക്കുന്നവർക്ക് ഭക്ഷണം നൽകി; സമാധാനവും അഹിംസയും സ്ഥാപിക്കാനായി ഈശോ പ്രവർത്തിച്ചു. ഈശോയുടെ പ്രവൃത്തികളും വാക്കുകളും പീലാത്തോസിന്റെ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരങ്ങളാണ്. സത്യത്തിന്റെ സാക്ഷ്യമായാണ് യേശു അവ വിവരിക്കുന്നത്.

സത്യം എന്താണെന്ന് ചോദിച്ചാൽ, ഒരുപക്ഷെ നാം അതിനെ വസ്‌തുത, യാഥാർത്ഥ്യം, സത്യസന്ധത, കൃത്യത, ആധികാരികത, അല്ലെങ്കിൽ നുണകളുടെയും തെറ്റുകളുടെയും വിപരീതം എന്നൊക്കെ വിവരിക്കും. സത്യത്തിന്റെ രാജാവായി ഈശോ സ്വയം പ്രഖ്യാപിക്കുമ്പോൾ മൂന്നു കാര്യങ്ങളാണ് അതിനടിസ്ഥാനമായി കാണാനാകുന്നത്:

സമാധാനം സ്ഥാപിക്കുക, ദരിദ്രരെ സഹായിക്കുക, അഹിംസ പ്രസംഗിക്കുക.

അപ്പോസ്തലനായ പൗലോസ് കൊരിന്ത്യർക്കുള്ള തന്റെ ലേഖനത്തിൽ താൻ സത്യം പ്രഖ്യാപിക്കുന്നുവെന്നും (എഫേ. 4:21; 2കൊറി. 4:2) എഫേസ്യർക്ക് എഴുതിയ കത്തിൽ യേശുവാണ് സത്യമെന്നും എഴുതുന്നു. നാം ഓരോരുത്തരും അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട സത്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവിനെക്കുറിച്ചാണ് പൗലോസ് സംസാരിക്കുന്നത്. പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ സത്യത്തിന്റെ ആത്മാവ് എന്നും വിളിക്കുന്നു (യോഹ. 14, 17, 1; യോഹ. 5,7).

സത്യത്തിന്റെ രാജാവാണ് ക്രിസ്തു. യേശുവിന്റെ പ്രവർത്തനവും സന്ദേശവും സത്യത്തിന്റെ നിവൃത്തിയായിരുന്നു. ക്രിസ്തു തികഞ്ഞ സത്യം തന്നെ ആയിരുന്നു. നമ്മളത് മനസിലാക്കി ക്രിസ്തുവിനെ സത്യത്തിന്റെ രാജാവായി ആരാധിക്കണം.

നമുക്ക് വാക്കിലും പ്രവൃത്തിയിലും ചിന്തയിലും സത്യസന്ധമായി ജീവിക്കാനും സത്യം പ്രഘോഷിക്കാനും സത്യത്തിനുവേണ്ടി നിലകൊള്ളാനും സത്യത്തിന്റെ രാജാവായ യേശുവിന് നമ്മുടെ വഴികാട്ടിയും സഹായിയുമാകാൻ കഴിയും.

സഭാ വർഷാവസാനത്തിൽ, ഞങ്ങൾ തിരിഞ്ഞുനോക്കുകയും സഭയുമായുള്ള നമ്മുടെ വിശ്വാസജീവിതത്തിൽ അനുഭവിക്കാൻ കഴിഞ്ഞ അനുഗ്രഹത്തിനും കൃപയ്ക്കും ദൈവത്തോട് നന്ദി പറയുകയും നമ്മുടെ കുറവുകൾക്ക് ക്ഷമ ചോദിക്കുകയും ചെയ്യാം. ക്രിസ്തുമസിന്റെ സന്തോഷവും അതിനുള്ള വിവിധ തയ്യാറെടുപ്പുകളും കൊണ്ട് നിറയുന്ന ആഗമനകാലത്തിന്റെ ആരംഭത്തോടെ അടുത്ത ഞായറാഴ്ച നമുക്ക് ഒരു പുതിയ സഭാ വർഷം ആരംഭിക്കാം.

ജോസഫ് പാണ്ടിയപ്പള്ളിൽ